باران را گو ، بی آهنگ ببار .

تمام شب گذشته رو فکر کردم ، با فکر خوابم برد و با فکر بیدار شدم . انگار دریایی از خیالات بهم هجوم آورده بودن ! دلم نمی خواست از رختخواب جدا شم. بدنم ، سرم ، تمام وجودم سنگینی می کرد . هوای بیرون تازه بوی پاییز گرفته بود و آفتاب انه از بین ابرهای تیره سرک می کشید . تمام مسیر رو باز فکر کردم . فکر و خیال تمامی نداره !!! هوا ابری و دل گرفته . از اتوبوس که پیاده شدم یهو یه قطره چکید روی لبم . بوسه ی پاییزی . آخ که چه مستت میکنه این بوسه ها . 

گره شد رشته‌ی عمرم زِ بس بر خویش پیچیدم....

با صبا افتان و خیزان می روم تا کوی دوست...

ور تو پنداری مرا بی‌ تو قراری هست، نیست...